Caffè
Caffè! De dag startte gisteren gemoedelijk met een bezoek van Owen en zijn hond Jackson. Owen runt een kleine B&B hier verderop. Ik had hem uitgenodigd voor een bakkie. Net nadat hij vertrokken was, hoorde ik een nieuw geluid, althans voor hier. Dingdong…..hey, dat klinkt als de deurbel. Eh….waar zit ie dan? Niet naast de deur in ieder geval. Blijkbaar op het hek. Een meneer met een windhond wuift me toe: “Hai, I’m Gerardo. I know you from Instagram.” Een alleraardigste man uit het dorp die even komt checken of ik niet aan het vereenzamen ben. “Kom binnen, caffè?”
Caffè
We hadden een gemoedelijk gesprek (in het Engels). Gerardo opent binnenkort samen met zijn partner Gabrielle een B&B Bricco Aive met als specialiteit vegetarisch eten. Opnieuw gaat de deurbel. Dit keer een heerschap op flinke leeftijd. Het blijkt oud-eigenaar Giovanni Bianchi te zijn. Waarschijnlijk heeft de dorpstamtam zijn werk gedaan. Hij was vooral nieuwsgierig wie er nu in ‘zijn’ huis woont. Hij was verrast over de aangename temperatuur: caldo qui (warm hier). Daarna uiterst verbaasd: een vrouw alleen? Attenzione! Attenzione! Hmmm….wat kan er hier nou gebeuren in de middle of nowhere? In Arnhem was het gevaarlijker. Gelijk gevraagd wie de boer is die ons land met hazelnotenbomen verzorgt…..eh…niemand dus. Een volgende missie op het lijstje: op zoek naar een boer. Want eerlijk gezegd, ik zie onszelf niet een hele boomgaard bijhouden.
Vreemdeling
De middag is voorbij gevlogen. Het grappige is, in Nederland zou je nooit een vreemde binnenlaten voor koffie. Hier gebeurt het gewoon. Zal ook wel te maken hebben met mijn Brabantse roots. Zo ga ik morgen lunchen bij Nederlanders in San Marzano Oliveto. Een dorp in de buurt. Ook zij hebben me getraceerd via de socials en uitgenodigd. Superleuk. We gaan het morgen beleven.
Vanmorgen lag er een dun laagje sneeuw dat al gauw verdween door de stralende zon. Samen met Owen een wandeling in de omgeving gemaakt. Daarna een caffè gedronken in de dorpsbar. Zo leer ik langzaam de omgeving en de mensen kennen. En verder, binnen 12 dagen komt er een monteur om internet aan te sluiten. De vuilniswagen voor plastic afval weet me nog niet helemaal te vinden. Volgende week een nieuwe poging dan maar. Maaaaar…….de postboderette is weer langs geweest. Ik ga nu met een grote glimlach de kaarten openmaken. Tof!!
