Pasta Piemonte

Pasta, Piemonte en Tante

Een liefdesverhaal. Ik zal het maar eerlijk zeggen: ik ben verliefd. Niet op een Italiaan (al zijn die er genoeg 😉), maar op pasta. Sinds ik een paar jaar geleden naar Piemonte verhuisde, is pasta een nog groter deel van mijn leven geworden dan ik ooit had gedacht. En geloof me: hier in Italië ontdek je dat pasta nooit zomaar pasta is.

Tuurlijk thuis bereidde ik geregeld pasta. Ik zal het maar bekennen. Vroeger met een zakje poeder van Honig en een zak voorgesneden groenten van de Albert Heijn. Gehakt erbij en klaar. Oef. Wijsheid komt met de jaren en gelukkig ook het besef dat ultieme smaak niet uit een zakje komt.

De pasta van Piemonte

In mijn dorp koop ik pasta het liefst niet in de supermarkt, maar bij de pastificio op het pleintje. Daar wordt het deeg nog met de hand uitgerold, gesneden en met liefde gevormd. En geloof me: dat proef je. In Piemonte is er één soort die op bijna alle menukaarten staat: tajarin. Deze goudgele slierten bevatten zoveel eidooiers dat ze bijna smelten in je mond. Tajarin wordt vaak geserveerd met een ragù die uren heeft staan te pruttelen of een botersaus met salie. Wanneer je met Piero en mij op truffeljacht gaat, serveer ik daarna met een grote glimlach een bord pasta gekookt in ruim zout, een gesmolten toef boter en truffel. Zo simpel. Zo lekker.