Commercialista
Een mistige dag. Gelukkig ben ik helder 😉. We hebben progressie geboekt. Met commercialista Carlo naar de bank geweest. Dat is de accountant. Bij de bank gaat het om ons kent ons, zijn aanwezigheid versnelt zaken. Carlo neemt zaken uit handen, die je als buitenlander wat lastiger geregeld krijgt. Zoals een bankrekening openen Italië. Ook verzorgt hij straks de belastingaangifte en helpt bij het verkrijgen van bonussen / subsidies bij de verbouwing. Ingewikkelde materie waaraan ik mijn tijd niet wil verdoen.
Het loket
In Nederland zijn bankloketten een zeldzaamheid. In Italië daarentegen begrijpen ze dat persoonlijk contact de basis is voor een relatie. We schoven aan bij bankemployee Matteo. Carlo had alle benodigde documenten al ingediend. 35 handtekeningen en 10 vragen verder was de rekening geopend. Waarvoor ik getekend heb? Geen idee. ‘Don’t ask, trust Matteo’, zei Carlo. Ook al had Matteo geen blauwe ogen, braaf getekend. Door naar het volgende loket voor de zakelijke rekening. Ook dat komt straks voor elkaar.
Commercialista
Daarna in een koffietentje de opening van mijn bedrijf besproken met de commercialista. De bedrijfsnaam Mia zia italiana is te algemeen. Bovendien moeten op officiële papieren je officiële voornamen toegevoegd worden aan de bedrijfsnaam. Dat zijn vier doopnamen plus een achternaam. Gelukkig mocht ik er eentje uitkiezen kiezen. Mijn eerste doopnaam dan maar, vernoemd naar de moeder van mijn vader. Ik geloof dat ik maar hetzelfde ga doen als Prins Carnaval als hij zijn hele riedel moet verwoorden: enzovoort enzovoort. Het wordt in ieder geval Mia zia italiana Xan di Aleida Derks. Als het goed is, is dit over een week voor elkaar. Dan kan ik opnieuw naar de comune voor residentie.
Postboderette
Verder heb ik kennis gemaakt met de postboderette. Toevallig trof ik haar daar net. Ze heeft eigenhandig onze namen op de brievenbus gekalkt. Ik vind het goed. 😊. We hebben post! Lieve kaartjes. Kleine geluksmomenten in een eenzaam bestaan op het platteland.
Stil
En verder? Is het best stil zo in mijn uppie. Gelukkig heb ik vanmorgen bezoek gekregen van Owen. De buurman van verder op. Ook ben ik blij met alle appjes en belletjes. Vrijdag ga ik lunchen bij twee Nederlanders in een dorp verder op. Via Mijn Italiaanse tante contacten mensen me spontaan. Zo leuk! En zaterdag ga ik logeren bij Hanneke en Alex. Dus leuke dingen in het vooruitzicht. Nu aan de slag met de plattegronden. De kachel zo nu en dan opporren. En hopen dat vandaag Eolo belt voor internet. Gisteren bleef het beloofde telefoontje uit. Tsja. We wachten het weer geduldig af.
