Het groene huis
Hoe staat het? Is het al rond met het groene huis in Piemonte Italië? Nee. Ja. Bijna. Een dikke vier weken geleden hebben we de proposta aangeboden. Je weet wel, het bod. Eerlijk gezegd, binnen een dag kwam een verlossend akkoord! Juichend danste ik door de kamer. In mijn eentje. Zo blij was ik. Als een speer ben ik naar de sportschool gefietst. Om een verbouwereerde Rolf, die bezig was met zijn training, het goede nieuws te brengen. Alleen een mondelinge toezegging maak je nog niet wereldkundig, toch? De champagnefles is daardoor in de koelkast blijven liggen. Laten we eerst maar eens de handtekeningen zwart op wit zien.
Handgeschreven krabbel
In de mailconversatie tussen de makelaars stond dat de getekende proposta donderdag gestuurd zou worden…..ach das drie dagen later. Dat is te overzien. Maar je raadt het al……het werd niet die donderdag. En ook niet de volgende. Vakantieperiode hè?! Afijn, na flink wortelschieten, appte de aankoopmakelaar: de proposta is ontvangen. Alleen ze hebben er een krabbeltje bij gezet met een extra voorwaarde: opleverdatum uiterlijk 15 oktober. Waaaaat??? Hoe snel? Nu ben ik van het snelle, maar dit grenst aan het onmogelijke. Ook om alles juridisch te regelen trouwens. We zaten na dit bericht beduusd op de bank……sprakeloos. Bijzonder voor wie ons persoonlijk kent. 😉
Wachten
’s Ochtends gelijk maar een appje gestuurd naar de aankoopmakelaar: 15 oktober wordt gekkenwerk. Laten we bespreken wat wel mogelijk is. Opnieuw wachten op bericht. Tenslotte is hij op vakantie. Ondertussen maakt je hoofd overuren. Dan duurt wachten lang. Heel lang. En dan blijkt als hij terug is, dat zijn compagnon in Italië nog een aantal dagen aan zijn reis vastgeplakt heeft……ahhhhhhhh. Hun werkverdeling is duidelijk. Nederland doet alles in Nederland en Italië in Italië. Wat gaf de burger moed? De Italiaanse verkoopmakelaar heeft in de tussentijd het huis van internet afgehaald. Hoera! Geen kapers meer op de kust voor het groene huis.
Italiaanse toestanden
Afgelopen dinsdag telefonisch overleg gehad. “Wat is wel haalbaar, 15 november misschien? Check anders ook even jullie commercialista (soort accountant)”. Gelijk gebeld…en die is……juist op vakantie. Vrijdag belt de aankoopmakelaar opnieuw. Hij heeft onderwijl alle lopende projecten besproken met zijn compagnon, ook die van ons. Eh…..die 15 oktober…..dat kan ook wel eens de datum voor het opstellen van het voorlopig koopcontract betekenen. Het woord dat gebruikt is, is namelijk tweeledig uit te leggen. Kortom, alle onrust voor niets. Opleverdatum blijft uiterlijk 15 december. Kunnen wij dan eindelijk tekenen voor akkoord en de champagnefles openen? “Nee. Wacht daar maar mee. Eerst “even” overleggen met de verkopende makelaar of we de pen pakken om de opmerking te verduidelijken of een nieuw document maken…………”
Groene huis
Een huis kopen in Italië? Een ferm lesje in geduld hebben dus. De champagnefles gaat hopelijk deze week open. Dan proosten we op het bereiken van fase 1. Daarna kan het nog steeds mis gaan. Daar vertel ik de volgende keer over. Voor wie nieuwsgierig is naar het groene huis. Het is een authentieke wijnboerderij uit 1920. Het ligt in Costigliole d’Asti (tussen Alba en Asti) en heeft alles te bieden wat we willen. Althans zodra we verbouwd hebben. En het witte huis? Dat staat nog steeds te koop.
