Leven zonder luxe

Leven zonder luxe. Zou jij dat kunnen? Ik heb het me ook wel eens afgevraagd. Zeker toen wij in het monumentale herenhuis in Arnhem woonden. Een stadspaleis uit 1865 met beschilderde plafonds, marmer en glas in lood. Ik heb altijd geroepen dat ik best zou kunnen leven zonder luxe. Zeker gezien het nest waaruit ik kom en de waarden die ik meegekregen heb tijdens mijn opvoeding.

Onafhankelijkheid

In de jaren ’70 zijn mijn ouders gescheiden. Mijn moeder had het niet breed. Af en toe kreeg ik nieuwe kleding, maar vaak waren het krijgertjes. “Desondanks liep jij er altijd het meest hip bij”, zei een oud-klasgenootje op een reünie. Iedereen mocht altijd blijven eten: schuif maar aan. Ik kwam niks te kort, maar niet onnodig de kraan laten lopen, geen lampen laten branden en zuinig met energie omgaan (“deur dicht”) is me met de paplepel ingegoten. “Zorg voor je zelfstandigheid en onafhankelijkheid!”, was de meest gevleugelde uitspraak van mijn moeder. Te samen met: “Als je iets wil, dan moet je het zelf doen”. Tot slot heb ik de handelsgeest van haar. Niemand was beter in afdingen dan zij.

Leven zonder luxe

Op 30 december kregen wij de sleutel van onze wijnboerderij in Piemonte. Mijn leven zonder luxe in Italië startte. Midden in de winter kwam ik in een huis terecht zonder adequate verwarming. Met een houtkachel en pelletkachel werd de woonkeuken maximaal 17,5 graden. Pellets kostte midden in het winterseizoen € 12,50 per zak. Zonde, om die als een vuurpijl op te stoken. Dan maar een extra dekentje. Douchen? Een boiler van 60 liter, dus maximaal een minuut of 5 warm water. En koken doe ik nog altijd op 2 pitjes. Veel spullen heb ik niet, alles zit in een paar verhuisdozen. Ik red me prima alleen, al is het soms tobben in het vintagehuis. Ik neem het voor lief.

Goud

Laatst zat ik in de zon. Buiten een beetje voor me uit te staren. Ik leef nu z’n 5,5 maanden zonder luxe. Marie Kondo zou trots op me zijn: je vindt geen onnodige spullen. Maar jongens, wat ben ik gelukkig. Blijkbaar heb je niet zoveel nodig. Een magnifieke omgeving om te wonen met fluitende vogels, uitzicht op het groen en een zonnetje aan de lucht. ’s Avonds fonkelende sterren aan een diepblauwe hemel. Een groep fijne vrienden om je heen voor een glas wijn, een potje lachen of een goed gesprek. Buren en vrienden die er bovendien is als de elektriciteit uitvalt, een luik op onmogelijk hoge plaats dicht moet of advies op bouwgebied.

Renovatie

Tuurlijk, na de renovatie van Casa di Mia Zia ben ik weer van alle gemakken voorzien. Eerlijk gezegd, zou ik op zien tegen wederom een winter in de kou. Maar je vergeet het ook snel weer. Ik had deze tijd, vintage living, voor geen goud willen missen. Een ervaring die me als mens rijker heeft gemaakt, ondanks het gebrek aan luxe en comfort.