Wijnstreek in Piemonte
Zondag vertrekken we weer richting de wijnstreek in Piemonte om aan onze huizenjacht een vervolg te geven. Met onze nieuwe strategie, 1 groot huis of 2 kleinere huizen, opnieuw door alle huizenwebsites gescrold. Het lijkt wel een nominatie voor een wedstrijd: een long list heb ik teruggebracht naar een short list met acht potentiële winnaars. Deze lijst doorgestuurd naar de makelaar zodat hij de bezichtigingen kan plannen. En dan krijg je gisteravond het overzicht. Nog maar vier huizen over…… De populariteit van de wijnstreek in Piemonte neemt toe. Konden we een half jaar geleden weken wachten met bezichtigingen, zie je nu, dat de echte parels snel verkocht worden. Te laat dus voor een aantal. En natuurlijk zijn de leukste weg. Van één huis is de eigenaar niet in de gelegenheid om te deur open te doen. Tjsa. Toch wel handig als er iemand thuis is. Misschien kunnen we in ieder geval de buitenzijde bekijken. De ligging is namelijk het belangrijkste. De binnenzijde kunnen we naar onze hand zetten. Hebben we alleen het adres nodig.
Wijnsteek in Piemonte
Eén huis ligt in de wijnstreek in Piemonte maar naast een herriefabriek. Die kan dus ook van de lijst af. Blijven er drie over. Hmmm. De long list er weer bij gepakt en als een speer door mijn online zoekopdrachten gekeken. Daar gaan we weer: scrollen als een dolle. Ik heb er toch nog drie weten te vinden. Onze eisen zijn streng, dat maakt het zoeken in de wijnstreek in Piemonte lastig. Uitzicht op de wijngaarden is namelijk een must. Het liefst voor het gastenhuis én ons eigen huis. Kortom, afwachten of deze drie nog op de markt zijn. Want je weet het nooit. Zo punctueel en snel als wij Nederlanders zaken op orde hebben, is dat bij de Italianen een tikkie anders.
Wanhoop
Ondertussen blijft het witte huis ons achtervolgen. Een tijd geleden werden we gemaild door een wanhopige zoon. De eigenzinnige eigenaresse (zijn moeder dus) heeft bedacht dat wij de ideale bewoners van haar huis zijn. Daarin is ze nogal vasthoudend. Echter kampt deze dame met gezondheidsproblemen. Zoonlief wil niets liever dat ze in zijn buurt aan het Lago Maggiore komt wonen. Twee weken geleden mailde zij zelf nog een keer. Of we langskomen als we in Piemonte zijn. Ze wil overal bij helpen om haar huis aan ons te kopen. Gisteren kwam daar een bericht van de Italiaanse makelaar overheen: het huis is in prijs gedaald. Voor ons, niet op de website zag ik. Of is dit ook een gevalletje van Italiaanse traagheid? Afijn, het huis ligt schitterend met het zo gewenste uitzicht. Nu we er een tweede huis bij zoeken, zullen we dan toch? De schuur niet verbouwen en vooralsnog alleen het linkerhuis verhuren als gastenverblijf? Alleen moet die blaffende puppie bij de buren dan wel opgevoed zijn. Zullen we gaan luisteren volgende week?
